Do dziś nie istnieje szczepionka przeciwko WZW C.
Przeciw WZW B szczepienia obowiązkowe zostały wprowadzone w latach 90. XX w., więc znaczna część społeczeństwa nie została nimi objęta. Z tych względów ważną profilaktyką jest wykonywanie badań przesiewowych w kierunku HCV i HBV.
Zapobiegać – testować – leczyć
| Formy profilaktyki | HBV | HCV |
|---|---|---|
| Szczepienia |  |  |
| Regularne badania przesiewowe | * | |
| Leczenie | | |
| Zasada jedna igło, jedna strzykawka, tylko jeden raz i jedna osoba | | |
* Najlepszym środkiem zapobiegawczym jest szczepienie.
Badania w kierunku zakażeń
HCV i HBV jako profilaktyka
Rutynowo badania w kierunku zakażenia HBV i HCV obejmują:
- Kandydatów na dawców krwi
- Kobiety w ciąży (wymagane w standardach opieki okołoporodowej)
- Dzieci matek zakażonych HBV lub HCV
- Osoby wymagające przewlekłego leczenia hemodializami (badania okresowe)
Poza wyżej wymienionymi grupami pozostaje znaczna część społeczeństwa, dlatego w kierunku zakażeń HBV i HCV powinny się regularnie badać osoby:
- Przyjmujące środki odurzające w iniekcjach
- Które były wielokrotnie lub długotrwale hospitalizowane
- Osadzone w placówkach penitencjarnych
- Wykonujące tatuaże, piercing, manicure i pedicure, zabiegi medycyny estetycznej (wstrzykiwanie kwasu hialuronowego, botoksu czy mezoterapii), jeśli zachodzi podejrzenie, że stosowany sprzęt nie był właściwie wysterylizowany i wielokrotnego użytku
- Mające kontakty seksualne z różnymi partnerami, bez zabezpieczenia
- Partnerzy osób zakażonych
- Domownicy osób zakażonych, zwłaszcza w przypadku zakażeń HBV
W kierunku zakażeń HBV i HCV powinny się zbadać osoby:
- Którym przetaczano krew lub wykonano transplantację, zanim zostały wdrożone rutynowe badania donacji krwi w kierunku wirusów hepatotropowych (przed 1993r. w przypadku HCV; przed 1970 r. w przypadku HBV)
Nie istnieje szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu C. Wykrywanie i skuteczne leczenie osób zakażonych zapobiega zakażaniu kolejnych osób i jest również uznawane za formę profilaktyki.
Szczepienie przeciwko wirusowemu
zapaleniu wątroby typu B
W Polsce szczepienia przeciw WZW B są obowiązkowe dla noworodków od 1994 r. Oznacza to, że osoby urodzone przed tym rokiem powinny przejść badanie w kierunku WZW B oraz zaszczepić się, jeśli nie są zakażone. W sytuacji niezrealizowanych szczepień u noworodków, z jakiegokolwiek powodu, powinny być one uzupełnione (bezpłatnie), w możliwie najwcześniejszym terminie, nie później niż do ukończenia 19 r.ż.
Szczepienie przeciw WZW B wykonuje się także obowiązkowo u osób dorosłych, które nie były wcześniej zaszczepione, a są na zakażenie narażone:
- Uczniowie / studenci szkół medycznych lub na kierunkach medycznych
- Osoby wykonujące zawód medyczny narażone na zakażenie
- Osoby szczególnie narażone na zakażenie w wyniku styczności z osobą zakażoną HBV
- Osoby zakażone wirusem zapalenia wątroby typu C
- Osoby w fazie zaawansowanej choroby nerek lub dializowane
Szczepienie jest najlepszym sposobem zapobiegania zachorowaniom na WZW B. Powszechne szczepienia przeciw WZW B zredukowały liczbę zachorowań na ostrą postać choroby oraz zmniejszyły liczbę zachorowań przewlekłych, jak również jej najgroźniejszych powikłań, tj. marskości wątroby czy raka wątrobowokomórkowego.