Drukuj

Do dziś nie istnieje szczepionka przeciwko WZW C.

Przeciw WZW B szczepienia obowiązkowe zostały wprowadzone w latach 90. XX w., więc znaczna część społeczeństwa nie została nimi objęta. Z tych względów ważną profilaktyką jest wykonywanie badań przesiewowych w kierunku HCV i HBV.

Zapobiegać – testować – leczyć

Formy profilaktykiHBVHCV
Szczepienia
Regularne badania przesiewowe*
Leczenie
Zasada jedna igło, jedna strzykawka,
tylko jeden raz i jedna osoba

* Najlepszym środkiem zapobiegawczym jest szczepienie.

Badania w kierunku zakażeń
HCV i HBV jako profilaktyka

Rutynowo badania w kierunku zakażenia HBV i HCV obejmują:

  • Kandydatów na dawców krwi
  • Kobiety w ciąży (wymagane w standardach opieki okołoporodowej)
  • Dzieci matek zakażonych HBV lub HCV
  • Osoby wymagające przewlekłego leczenia hemodializami (badania okresowe)

Poza wyżej wymienionymi grupami pozostaje znaczna część społeczeństwa, dlatego w kierunku zakażeń HBV i HCV powinny się regularnie badać osoby:

  • Przyjmujące środki odurzające w iniekcjach
  • Które były wielokrotnie lub długotrwale hospitalizowane
  • Osadzone w placówkach penitencjarnych
  • Wykonujące tatuaże, piercing, manicure i pedicure, zabiegi medycyny estetycznej (wstrzykiwanie kwasu hialuronowego, botoksu czy mezoterapii), jeśli zachodzi podejrzenie, że stosowany sprzęt nie był właściwie wysterylizowany i wielokrotnego użytku
  • Mające kontakty seksualne z różnymi partnerami, bez zabezpieczenia
  • Partnerzy osób zakażonych
  • Domownicy osób zakażonych, zwłaszcza w przypadku zakażeń HBV

W kierunku zakażeń HBV i HCV powinny się zbadać osoby:

  • Którym przetaczano krew lub wykonano transplantację, zanim zostały wdrożone rutynowe badania donacji krwi w kierunku wirusów hepatotropowych (przed 1993r. w przypadku HCV; przed 1970 r. w przypadku HBV)

Nie istnieje szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu C. Wykrywanie i skuteczne leczenie osób zakażonych zapobiega zakażaniu kolejnych osób i jest również uznawane za formę profilaktyki.

Szczepienie przeciwko wirusowemu
zapaleniu wątroby typu B

W Polsce szczepienia przeciw WZW B są obowiązkowe dla noworodków od 1994 r. Oznacza to, że osoby urodzone przed tym rokiem powinny przejść badanie w kierunku WZW B oraz zaszczepić się, jeśli nie są zakażone. W sytuacji niezrealizowanych szczepień u noworodków, z jakiegokolwiek powodu, powinny być one uzupełnione (bezpłatnie), w możliwie najwcześniejszym terminie, nie później niż do ukończenia 19 r.ż.

Szczepienie przeciw WZW B wykonuje się także obowiązkowo u osób dorosłych, które nie były wcześniej zaszczepione, a są na zakażenie narażone:

  • Uczniowie / studenci szkół medycznych lub na kierunkach medycznych
  • Osoby wykonujące zawód medyczny narażone na zakażenie
  • Osoby szczególnie narażone na zakażenie w wyniku styczności z osobą zakażoną HBV
  • Osoby zakażone wirusem zapalenia wątroby typu C
  • Osoby w fazie zaawansowanej choroby nerek lub dializowane

Szczepienie jest najlepszym sposobem zapobiegania zachorowaniom na WZW B. Powszechne szczepienia przeciw WZW B zredukowały liczbę zachorowań na ostrą postać choroby oraz zmniejszyły liczbę zachorowań przewlekłych, jak również jej najgroźniejszych powikłań, tj. marskości wątroby czy raka wątrobowokomórkowego.

3.05/5 (19)
Skip to content